جنگ داخلی

سلام 

انقدر عصبانی و کلافه هستم که حوصله نوشتن  شیرین کاریها و وروجک بازیهای کنجدک رو ندارم . 

 راستش رو بخواین از وقتی که من کارم رو استارت زدم دغدغه من این شده بود که تکلیف نگهداری از پندار چی میشه ؟  از یه طرف دلم نمی اومد بچه رو بذارم مهد یا اینکه بسپرمش دست یه غریبه و از یک طرف هم مامان اینا نزدیک ما نبودن که تو این مساله بتونم روشون حساب کنم و من تا یه مدت طولانی دچار یه حالت گیجی و سردرگمی و عصبیت شده بودم و شدیدا عذاب وجدان داشتم خلاصه بعد از کلی بالا و پایین کردن مامان لطف کرد و گفت تا یه سالگی پندار کوچولو میتونم رو کمکش حساب کنم.

 من فعلا دارم 4 روز در هفته میرم سرکار یعنی از یکشنبه تا چهار شنبه سرکارم تا مرخصی زایمانم تموم بشه و بعدش کامل باید حضور داشته باشم مامان بنده خدا اول هفته میاد خونه ما و تا چهارشنبه غروب اینجاست دو روز آخر هفته رو میره خونه و با یک انرژی وصف نشدنی باید کل ریخت و پاشای خونه رو جمع و جور کنه و برای یک هفته بابام و داداشم غذا بپزه به مامان بزرگ و بابابزرگ پیرم سر بزنه خریداشون رو انجام بده و هزار تا داستان دیگه .

بنده خدا توی این چند ماه کلی وزن کم کرده منم از این وضعیت ناراحتم ولی راهی به ذهنم نمیرسه مامان هم میگه فکر مهد و پرستار رو از سر خودت بیرون کن .

حالا داریم یواش یواش با این وضعیت کنار میایم ولی یه ماجرای جدید داریم اونم حضور همیشگی مامان تو خونه ماست. جدای اینکه خوب من ورضا (مخصوصا رضا) با حضور نفر سوم یک کم معذب هستیم مساله اصلی چیز دیگه ایه :

رضا کلا آدم لجباز و سرخودیه و اعتماد به نفس کاذبی تو بعضی موارد داره از جمله بچه داری از طرفی مامان من آدم حساس و البته باباتجربه ایه اون هم تو بچه داری . 

فکر کنم دیگه تا ته قضیه رو خوندین کل کل همیشگی رضا با مامانم شده سوژه جدید ما.

 این دو تا کلا دارن با هم سر شیر دادن تعویض پوشک ، لباس عوض کردن ، مدل بازی کردن با بچه ، بوسیدن نبوسیدن ، دارو دادن ، و هر موضوعیییی که فک کنید کل کل میکنن و هر کدومشون جداگانه پیش من غر میزنن و گله میکنن واقعا دیگه نمیدونم این یکی رو کجای دلم بذارم خوب طبیعیه که من حرف و اصول مامانم رو بیشتر قبول داشته باشم ولی به خاطر اینکه رضا خیلی به این مساله حساس شده و همیشه من و مامان رو تو یه جبهه میبینه که با هم دست به یکی کردیم تا برخلاف حرفش عمل کنیم ، مجبورم گاهی علیرغم میل و اعتقادم از رضا حمایت کنم و وای به حال روزی که پشت حرف مامان دربیام . یعنی میخوام بگم این دو تا روزگاری برام ساختن که ترجیح میدم شب تو دفتر بمونم ولی خونه نباشم ، 

حالا اگه یه وقت مهمون هم داشته باشیم که قضیه به اوجش میرسه چون رضا دوست داره که مهارتش تو بچه داری رو به رخ بکشه مامان من از بعضی از رفتاراش حرص میخوره جلوی طرف سوم کل کل هاشون شروع میشه و ....

و دیشب برای اولین بار جلوی خاله ام و دختر خاله ام انقد این قضیه شور شد که رضا یه حرفی زد و مامانم و فوق العاده ناراحت کرد حوصله تعریف کردنش رو ندارم ولی مامان بعدش بغض کرده بود و شب هم رفت تو اتاق و گفت بچه رو هر وقت میخواد بخوابه بیارینش پیش من رضا هم از اونور لج کرد و تنها تو هال خوابید و بچه رو برد پیش خودش من بیچاره که شب قبلش فقط 4 ساعت خوابیده بودم و  6/5 از در خونه اومده بودم بیرون و یه ربع به 6 غروب رسیده بودم خونه و تازه خاله و دختر خاله ام با بچه شیطون یه سال و نیم اش و اومدن خونه امون و تا ساعت 11 بودن و من فرصت دراز کشیدن هم پیدا نکردم و فقط منتظر یه فرصت برای ریلکس شدن بودم انقد عصبی شده بودم که نمیدونستم چی کار باید بکنم  روی مبل تو هال نشسته بودم و فقط به پندار نگاه میکردم .

از یه طرف سعی میکردم خودم رو کنترل کنم که به رضا چیزی نگم از یه طرف بخاطر مامان ناراحت شده بودم چون با بغض داشت بهم میگفت که شوهرت نمیفهمه که من بخاطر بچه اش این همه راه میام و خونه زندگیم رو ول میکنم و الان اینه دستمزد من 

انقد این مسائل برای من فرسایشی شده که دیگه داره پدرمو در میاره این موجود کوچولوی دوست داشتنی که این روزا با کارای بامزه اش و خنده هاش و جیغهاش فضای خونه امون رو عوض کرده انقد برام عزیزه که حاضر نیستم بسپارمش دست یه غریبه که نمیدونم چه جوری باهاش حرف میزنه چه جوری باهاش بازی میکنه اصلا براش وقت میذاره یا نه ؟ وقتی بچه ام حوصله اش سر رفته و تو تختش داره غر غر میکنه میره سراغش که با شکلک در آوردن بخندونتش یا با خودش میگه بچه لوس میشه بذار همون تو بمونه ؟ وقتی داره جیغ میکشه میره بغلش کنه آروم بشه یا نه ؟ وقتی داره بهش شیر میده و پسرک دستش رو میاره بالا که شیشه شیرش رو خودش بگیره حاضره کلی وقت بذاره که بهش احازه بده با شیشه اش بازی کنه و یاد بگیره چه جوری نگهش داره یانه ؟ وقتی پسرک دلش میخواد بپره بره جلوی آینه و لاکای مامانش و صد بار پشت سر هم با پاهای کوچولوش پخش و پلا کنه و از خنده غش کنه حاضره این کارو براش انجام بده یا نه ؟ اصلا حرف بچه امو میفهمه ؟ اصلا میفهمه الان چی میخواد ؟ 

میدونم مامانم براش همه اینکارا رو و حتی خیلی بیشتر انجام میده ، انقده به این اصول پابنده و انقده برای ماها وقت و انرژی گذاشته که تو فامیل معروفه ولی با خودم فکر میکنم تا کی میتونم این وضعیت رو تحمل کنم . مامانم هم اصلا کوتاه نمیاد ایرادای رضا رو بهش گوشزد میکنه رضا لجبازتر میشه و من هر لحظه دارم به مرز انفجار نزدیک تر میشم .

باید برم پیش مشاور خدا کنه بتونه بهم کمک کنه امیدوارم رضا هم مقاومت نکنه و بیاد اونم به کمک احتیاج داره 

خیلی از شماها بچه دارین ، خیلیاتونم شاغلین ، و خیلیهاتون هم شاید مثل من این درگیریها رو داشته باشین . ولی نمیدونم چرا این قضایا برام خیلی بغرنجه هنوز اون حس عذاب وجدان ناشی از تنها گذاشتن بچه منو ول نکرده . الان دارم از سرکار پست میذارم و در حین نوشتن این مطالب انقد حسم بده که اگه سریع تمومش نکنم پیش همکارام میزنم زیر گریه . 

دیروز مامانم میگفت کنجد کوچولو عقبکی سینه خیز رفته و کلی قربون صدقه اش میرفت ولی من به عنوان مامانش هنوز این صحنه رو ندیدم و این خیلی ناراحتم میکنه ، این که نباشی که اولین های بچه ات رو ببینی اصلا خوب نیست اصلا .

عاشق نگاهشم تو این عکس