مثلا خلاصه

سلام عزیزای من ببخشید که دیر به دیر میام انقده درگیری و مشغله داشتم که نه تو خونه فرصتش پیدا میشد نه سرکار امروزم تو هیاهوی کار یه دفعه قاطی کردم گفتم بذار نیم ساعتم مال خودم باشه .

یه خلاصه از اتفاقات این چند وقت و مینویسم چون فرصتم کمه .  واقعیتش اینه که اون حرف رضا رو نتونستم هضمش کنم فقط به نظرم تو این هیر و ویری خرابی رابطه و اوضاع ناجور ارتباطی ما که بعد از پندار به طرز وحشتناکی مختل شده بود زنگ خطر جدی ای بود برام و باعث شد از یه مشاور خوب وقت بگیرم و تازه دو هفته پیش موفق شدم برم و رضا رو هم راضی کردم که بیاد البته با بدبختی زیاد ، فعلا که دو جلسه رفتیم و پیشرفت چندانی نداشتیم ولی امیدوارم .

دیگه اینکه نامزدی داداشم بود یهویی  یه مدتی بود که با یکی دوست بود و ماها میدونستیم که داستانشون جدیه ولی اول شهریور یه دفعه اومد گفت بریم خواستگاری من میخوام قبل از محرم عقد کنیم 

بماند با درگیریهای کاری من و گرفتاری مامان بخاطر نگهداری پندار چقد کارا سخت پیش رفت ولی خداروشکر مراسم با خوبی و خوشی برگزار شد و داداش کوچیکه هم متاهل شد خانمش هم دختر خوبیه خداروشکر .

و خبر بد اینکه مژه پندار دوباره دراومد داستانش طولانیه که چه جوری متوجه شدم مثل دفعه قبل عوارض ظاهری نداشت چون خوابیده تو چشمش دراومده بود و بچه گاهی اوقات خیلی دست میمالید به چشماش که من فکر میکردم مال آلرژیشه ولی بعدا فهمیدم که اشتباه میکردم و ظاهرا این مژهه خیلی وقت بود در اومده بود ایندفعه بردمش تهران پیش یه فوق تخصص پلک همونجا تو مطب بدون بیهوشی با پنس مژه رو از تو چشم بچه در آورد  بچه ام انقد جیغ کشید و گریه کرد که خدا میدونه تا یک ساعت بعدش تو بغلم هق هق میکرد . 

قبل از رفتنمون به تهران دو هفته سرمای شدید داشت بعدش ماجرای اون مژه لعنتی پیش اومد ، بعد از برگشتنمون به ساری بچه تب کرد 4 شب پشت سرهم تب شدید 40 درجه با استامینوفن آروم نمیشد مجبور شدم براش شیاف دیکلوفناک بذارم و بروفن بهش بدم لب به غذا نمیزد شیر نمیخورد عصاره گوشت براش درست میکردم و با قطره چکون به زور میریختم تو حلقش خلاصه بعد از 4 روز تنش ریخت بیرون دونه های ریز قرمز تمام تنش رو پوشونده بود و طبق پیش بینی دکتر رزوئلا گرفته بود  و دوروز بعدش هم دوباره سرماخوردگیش بدتر از قبل برگشت . بچه ام افتاده رو دور مریضی لپای کپلیش همه آب شدن رفت 

و یه اتفاق مهم دیگه این که روز 24 مهر پسر گلم تو 10 ماه و 15 روزگیش راه رفت  واااای چقد اونشب ذوق کردم برای چشمش تهران بودیم خونه دوستمون دور و برش پر بود از یه عده آدم عشق بچه انقده باهاش بازی کردن و بهش هیجان دادن که جوگیر شد و شروع کرد به راه رفتن  الان ده روزه که خودشو کشته انقده هی پامیشه راه میره زمین میخوره  مثل خرچنگ به پهلو راه میره غش میکنیم از دستش .

تک و توک هم کلمه میگه :رضا ، خدافظ ، مامان ،بابا ، افتاد ، دد ، نه ، بده ، بای بای و ..

 عروسکاش و میشناسه اسمشونو که میگم میره میارتشون ، 

راه هم که میره ولیییییی هنوز دندون در نیاورده  از دکترش پرسیدم میگه تا 13 ماهگی وقت داره ولی خوب دلم میخواد زودتر در بیاد آخه نمیشه همه اش غذا میکس کنم با خودم ببرم اینور و اونور دیگه داره یه سالش میشه میتونم یواش یواش غذای خودمون و بهش بدم ولی بی دندون من نمیتونه بخوره 

 خلاصه که ماه پرماجرایی رو پشت سر گذاشتم اتفاقای ریز و درشت زیادی افتاد که از خیلیاشون فاکتور گرفتم چون واقعا فرصتش رو نداشتم که بنویسم . 

این رو هم فقط برای دوستای مهربونی که پیگیر حالم بودن نوشتم دوستون دارم 

رزوئلای لعنتی اینجا دونه ها داشتن در می اومدن 

پندار گلی روز جشن دایی جونش