من

وقت دکترم دیر شده از جلسه لعنتی 3 ساعته میپرم بیرون و میرم پشت میزم میشینم کلی برگه رو میز جمع شده که با عجله تاییدشون میکنم باید با دو تا مشتری که بچه های دفتر نتونستن باهاشون به توافق برسن صحبت کنم و تو این هیر و ویری شلوغی کار یکی از کارشناسا اومده خانم فلانی من از بچه ها گله دارم و ... شروع میکنه به یه سری حرفای خاله زنکی که فلانی فلان کار کرد و فلانی فلان جور گفت و ... و یه دفعه بلند میشم بهش میگم اوکی من الان دیرم شده فردا بیشتر راجع بهش صحبت میکنیم و سعی میکنم به بچه ها هم تذکر بدم که موضوع ادامه دار نشه .

از دفتر میام بیرون تو راه مطب دکتر به دو تا مشتری زنگ میزنم  مسافرای تو ماشین از صدای آزار دهنده من کلافه شدن ولی چاره ای ندارم مجبورم از وقتم بهترین استفاده رو بکنم تو مطب یه یک ساعتی معطل میشم که به چک کردن موبایل میگذره میرم تو . مشکل رو که با دکتر درمیون میذارم بهم میگه باید یه ام آر آی برات بنویسم احتمال وجود تومور روی هیپوفیز وجود داره باید مساله بیشتر بررسی بشه . وقتی میام بیرون استرس میگیرم یه استرس وحشتناک که اگه یه وقت یه بلایی سرم بیاد تکلیف پندار چی میشه پسر وروجک یکساله من که اگه دو ساعت دیرتر از وقت معمول برسم خونه بی قراری میکنه و خونه رو روی سرش میذاره ! اگه من نباشم چه بلایی میخواد سرش بیاد ؟ بغضم رو قورت میدم با خودم فکر میکنم نباید فعلا راجع بهش به مامان ، رضا یا کس دیگه ای چیزی بگم ولی انقد اعصابم خورد بود و نیاز به حرف زدن داشتم که تو گروه بچه های دانشگاه راجع بهش صحبت کردم باید صبر کنم ببینم چی پیش میاد ؟

میرسم خونه پندار میپره تو بغلم. لباس درنیاورده شروع میکنم باهاش بازی کردن هنوز ناهار نخوردم و سرم به شدت درد میکنه خونه حسابی به هم ریخته تو ظرفشویی کلی ظرف تلنبار شده چون وقتی من نیستم مامان از ترس اینکه بچه بلایی سر خودش نیاره جرات تنها گذاشتنش رو نداره و هیچ کاری نمیکنه تا من بیام ناهارمو ساعت هفت و نیم غروب با عجله میخورم و میرم تو آشپزخونه ظرفا رو میشورم لابلاش مرغ و برای ناهار فردا میذارم رو گاز و بادمجونا رو سرخ میکنم پندار لابلای دست و پام وول میخوره و طبق معمول مشغول بیرون آوردن ظرفا و دیگ و قابلمه ها از کابینته جمعشون میکنم و نیم ساعت بعد باز میبینم همه اشون وسط آشپزخونه ولو شدن به سرامیکا نگاه میکنم واااای خدای من چرا انقد کثیفه به مامان میگم بچه رو ببره تو اتاق تا من بدون ترس از لیز خوردنش خونه رو تی بکشم .

قرص آرامبخشی که باید صبح میخوردم رو یادم رفته سریع میگردم از تو کیف به هم ریخته ام پیداش میکنم و میخورم مواد کوکو رو اماده میکنم و میریزم تو ماهیتابه صدای گریه پندار میاد که دلش میخواد از اتاق بیاد بیرون به مامان میگم کارم تموم شده بچه گناه داره بیاین بیرون با خوشحالی میپره تو بغلم دلش میخواد باهاش بازی کنم یک کم قایم موشک با هم بازی میکنیم و یه کم دنبالش میدوم به نفس نفس می افتم دلشوره عجیبی دارم رضا میاد تلویزیون رو روشن میکنه با صدای بلند فردوسی پور وراج داره یکسره حرف میزنه پندار نق میزنه خونه به هم ریخته است ... سرسام گرفتم دلم میخواد جیغ بکشم ولی نمیشه ساعت 12 شب شام میخوریم ظرفارو میشورم خرت و پرتایی که پندار گوشه کنار خونه ولو کرده جمع میکنم آب جوش میارم برای فلاسک بچه شیشه شیرها و ظرف آبخوریش رو میشورم وضدعفونی میکنم خسته ام خوابم میاد ساعت نزدیک 2 صبحه پندار همچنان بیداره واااای یادم میاد که آرامبخشم رو نخوردم همیشه فراموشش میکنم و دیر میخورم و درنتیجه صبح با بدبختی از خواب بیدار میشم سریع قرصم و میخورم و به مامان میگم بچه رو ببره بخوابونه شب به خیر مامان شب به خیر رضا شب به خیر پندار

برقا رو خاموش میکنم میرم تو آشپزخونه آروووم پنجره رو باز میکنم توی تاریکی وایمیستم و یه نخ سیگار روشن میکنم و دودش رو میبلعم چشامو میبندم و یه قطره اشک از چشمم میافته پایین نمیدونم از استرسه یا افسردگی ؟ فقط میدونم وزن ده سال زندگی مشترک رو دوشم سنگینی میکنه خسته ام خسته .....